Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

in two parts

  • 1 biceps

        biceps cipitis, adj.    [bi- + caput], with two heads, two-headed: puella: Ianus, O.: partus, Ta.: Parnasus, with two summits. O.
    * * *
    I
    (gen.), bicipitis ADJ
    two-headed; with two summits; having two parts, two-fold
    II
    two-headed; with two summits; having two parts, two-fold

    Latin-English dictionary > biceps

  • 2 bifārīam

        bifārīam adv.    [bi-+1 FA-], on two sides, i. e. twofold, double, in two ways, in two parts, in two places, severally: divisis copiis, L.: aequaliter distributa: ingressi hostium fines, L.: gemina victoria duobus bifariam proeliis parta, L.
    * * *
    in two parts/places/ways, on two sides

    Latin-English dictionary > bifārīam

  • 3 bipartio

    bĭ-partĭo (in MSS. also bĭ-pertĭo), no perf., ītum, 4, v. a. [bis], to divide into two parts, to bisect (as verb. finit. very rare; more freq. in part. and adv.): ver bipartitur, is divided (in respect to weather), Col. 11, 2, 36; so,

    hiems bipertitur,

    id. 11, 2, 5 Schneid. N. cr. —Mostly part. pass.:

    bipartita divisio,

    Varr. L. L. 5, § 17 Müll.:

    genus bipartitum,

    Cic. Top. 22, 85:

    bipertiti Aethiopes,

    Plin. 5, 8, 8, § 43:

    ut faceres imperium bipartitum,

    Vulg. Ecclus. 47, 23.—Hence, bĭpartītō ( bĭpert-), adv., in two parts or divisions, in two ways:

    bipartito classem distribuere,

    Cic. Fl. 14, 32; id. Phil. 10, 6, 13: signa inferre, to attack in two parties or divisions, Caes. B. G. 1, 25 Oud. N. cr.:

    collocare insidias in silvis,

    id. ib. 5, 32:

    equites bipertito in eos emissi magnam caedem edidere,

    Liv. 40, 32, 6:

    secta bipartito cum mens discurrit utroque,

    in two different directions, Ov. R. Am. 443.—With esse or fieri (cf. in Gr. dicha einai, gignesthai):

    ibi in proximis villis ita bipartito fuerunt ut Tiberis inter eos et pons interesset,

    Cic. Cat. 3, 2, 5 B. and K.:

    id fit bipartito,

    id. Inv. 2, 29, 86.

    Lewis & Short latin dictionary > bipartio

  • 4 bipartito

    bĭ-partĭo (in MSS. also bĭ-pertĭo), no perf., ītum, 4, v. a. [bis], to divide into two parts, to bisect (as verb. finit. very rare; more freq. in part. and adv.): ver bipartitur, is divided (in respect to weather), Col. 11, 2, 36; so,

    hiems bipertitur,

    id. 11, 2, 5 Schneid. N. cr. —Mostly part. pass.:

    bipartita divisio,

    Varr. L. L. 5, § 17 Müll.:

    genus bipartitum,

    Cic. Top. 22, 85:

    bipertiti Aethiopes,

    Plin. 5, 8, 8, § 43:

    ut faceres imperium bipartitum,

    Vulg. Ecclus. 47, 23.—Hence, bĭpartītō ( bĭpert-), adv., in two parts or divisions, in two ways:

    bipartito classem distribuere,

    Cic. Fl. 14, 32; id. Phil. 10, 6, 13: signa inferre, to attack in two parties or divisions, Caes. B. G. 1, 25 Oud. N. cr.:

    collocare insidias in silvis,

    id. ib. 5, 32:

    equites bipertito in eos emissi magnam caedem edidere,

    Liv. 40, 32, 6:

    secta bipartito cum mens discurrit utroque,

    in two different directions, Ov. R. Am. 443.—With esse or fieri (cf. in Gr. dicha einai, gignesthai):

    ibi in proximis villis ita bipartito fuerunt ut Tiberis inter eos et pons interesset,

    Cic. Cat. 3, 2, 5 B. and K.:

    id fit bipartito,

    id. Inv. 2, 29, 86.

    Lewis & Short latin dictionary > bipartito

  • 5 bipertito

    bĭ-partĭo (in MSS. also bĭ-pertĭo), no perf., ītum, 4, v. a. [bis], to divide into two parts, to bisect (as verb. finit. very rare; more freq. in part. and adv.): ver bipartitur, is divided (in respect to weather), Col. 11, 2, 36; so,

    hiems bipertitur,

    id. 11, 2, 5 Schneid. N. cr. —Mostly part. pass.:

    bipartita divisio,

    Varr. L. L. 5, § 17 Müll.:

    genus bipartitum,

    Cic. Top. 22, 85:

    bipertiti Aethiopes,

    Plin. 5, 8, 8, § 43:

    ut faceres imperium bipartitum,

    Vulg. Ecclus. 47, 23.—Hence, bĭpartītō ( bĭpert-), adv., in two parts or divisions, in two ways:

    bipartito classem distribuere,

    Cic. Fl. 14, 32; id. Phil. 10, 6, 13: signa inferre, to attack in two parties or divisions, Caes. B. G. 1, 25 Oud. N. cr.:

    collocare insidias in silvis,

    id. ib. 5, 32:

    equites bipertito in eos emissi magnam caedem edidere,

    Liv. 40, 32, 6:

    secta bipartito cum mens discurrit utroque,

    in two different directions, Ov. R. Am. 443.—With esse or fieri (cf. in Gr. dicha einai, gignesthai):

    ibi in proximis villis ita bipartito fuerunt ut Tiberis inter eos et pons interesset,

    Cic. Cat. 3, 2, 5 B. and K.:

    id fit bipartito,

    id. Inv. 2, 29, 86.

    Lewis & Short latin dictionary > bipertito

  • 6 bini

    bīni, ae, a (in sing. only twice, Lucr. 4, 452, and 5, 877; gen. plur. always binūm, Sisenn. ap. Non. p. 80, 4; Sall. H. 3, 22 Dietsch; Plin. 31, 6, 31, § 57; Scrib. Comp. 8), num. distr. [bis].
    I.
    Two by two, two to each, two each, two at a time:

    nam ex his praediis talenta argenti bina Statim capiebat,

    every year two talents, Ter. Phorm. 5, 3, 6:

    describebat censores binos in singulas civitates,

    Cic. Verr. 2, 2, 53, § 133:

    si unicuique bini pedes (campi) assignentur,

    two to each, id. Agr. 2, 31, 84:

    distribuit binos (gladiatores) singulis patribus familiarum,

    id. Att. 7, 14, 2; Caes. B. C. 1, 25 fin.:

    annua imperia binosque imperatores sibi fecere,

    Sall. C. 6, 7:

    Carthagine quotannis annui bini reges creabantur,

    Nep. Hann. 7, 4:

    illos binas aut amplius domos continuare,

    Sall. C. 20, 11:

    si inermes cum binis vestimentis velitis ab Sagunto exire,

    Liv. 21, 13, 7:

    bini senatores singulis cohortibus propositi,

    id. 3, 69, 8; 10, 30, 10:

    dentes triceni bini viris attribuuntur,

    Plin. 7, 16, 15, § 71; 36, 9, 14, § 69.—
    B.
    Taking the place of the cardinal number duo, with substt. which are plur. only, or with those which have a diff. signif. in the plur. from the sing. (cf. Serv. ad Verg. A. 8, 168):

    binae (litterae),

    two, Cic. Att. 6, 1, 9:

    bina castra,

    id. Phil. 12, 11, 27:

    binae hostium copiae,

    id. Imp. Pomp. 4, 9; Val. Max. 1, 6, 2:

    inter binos ludos,

    Cic. Verr. 2, 2, 52, § 130; cf.:

    binis centesimis faeneratus est,

    id. ib. 2, 3, 70, §

    165: bini codicilli,

    Suet. Oth. 10.—Esp.: bina milia, two thousand, Sisenn. ap. Non. p. 80, 4:

    bina milia passuum,

    Quint. 6, 3, 77.—
    II.
    Of things that are in pairs or double, a pair, double, two:

    boves bini,

    a yoke of oxen, Plaut. Pers. 2, 5, 16; Lucr. 5, 1299:

    si forte oculo manus uni subdita supter Pressit eum... Omnia quae tuimur fieri tum bina tuendo, bina lumina, Binaque supellex, etc.,

    Lucr. 4, 449 sqq.:

    corpus,

    id. 5, 879:

    binos (scyphos) habebam,

    a pair, two of like form, Cic. Verr. 2, 4, 14, § 32:

    per binos tabellarios,

    id. Att. 6, 1, 9; id. Fam. 10, 33, 3:

    aeribus binis,

    Lucr. 4, 292:

    bina hastilia,

    Verg. A. 1, 313:

    aures,

    id. G. 1, 172:

    frena,

    id. A. 8, 168:

    fetus,

    id. E. 3, 30.—
    B.
    Without subst.:

    nec findi in bina secando,

    into two parts, Lucr. 1, 534:

    si bis bina quot essent didicisset,

    Cic. N. D. 2, 18, 49.—
    III.
    Bini, in mal. part. (cf. binei), Cic. Fam. 9, 22, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > bini

  • 7 bifōrmis

        bifōrmis e, adj.    [bi-+forma], of double form, two-formed, two-shaped: Minotaurus, V.: Ianus, O.: pater, i. e. Chiron, O.—Fig., of a poet.: vates, H.
    * * *
    biformis, biforme ADJ
    of double form, two formed; consisting of two parts/forms; two-faced (Janus)

    Latin-English dictionary > bifōrmis

  • 8 dupliciter

        dupliciter adv.    [duplex], in two ways, in two senses, for two reasons: dici: delectari.
    * * *
    duplicius, duplicissime ADV
    doubly, twice over, in two ways/a twofold manner, into two parts/categories

    Latin-English dictionary > dupliciter

  • 9 bifaries

    bĭfārĭus, a, um, adj. [bis, after the analogy of the Gr. diphasios; cf.: ambifarius, trifarius, multifarius, etc.], twofold, double (as adj. only post-class.):

    ratio,

    Amm. 18, 4, 3:

    illatio,

    App. Dogm. Plat. 3, p. 39, 16 dub. (al. bifariam).—Hence, adv. in two forms.
    A.
    bĭfārĭam ( acc. fem. sc. partem), on two sides, i. e. twofold, double, in two ways, in two parts, in two places, twice, etc. (class.):

    ut dispertirem obsonium hic bifariam,

    Plaut. Aul. 2, 4, 3:

    annus bifariam divisus,

    Varr. R. R. 2, 4, 14; Liv. 25, 32, 7; 41, 19, 8:

    bifariam quattuor perturbationes aequaliter distributae sunt,

    Cic. Tusc. 3, 11, 24:

    quam (inflexionem) bifariam contrarie simul procedentia efficiebat,

    id. Univ. 9:

    ita bifariam consules ingressi hostium fines,

    Liv. 3, 23, 7:

    gemina victoria duobus bifariam proeliis parta,

    id. 3, 63, 5:

    castra bifariam facta,

    id. 10, 21, 12; Dig. 38, 10, 4:

    bifariam laudatus est,

    Suet. Aug. 100: bifariam cum populo agi non potest, Messala ap. Gell. 13, 15, 8.—
    2.
    Trop. (rare): bifariam intellegere aliquid, in both ways or senses, Dig. 38, 10, 4, § 2; cf. App. Dogm. Plat. 3, p. 39, 16.—
    B.
    bĭfārĭes, doubly, Cassiod. de Or. 1 fin. p. 601 Garet.

    Lewis & Short latin dictionary > bifaries

  • 10 bifarius

    bĭfārĭus, a, um, adj. [bis, after the analogy of the Gr. diphasios; cf.: ambifarius, trifarius, multifarius, etc.], twofold, double (as adj. only post-class.):

    ratio,

    Amm. 18, 4, 3:

    illatio,

    App. Dogm. Plat. 3, p. 39, 16 dub. (al. bifariam).—Hence, adv. in two forms.
    A.
    bĭfārĭam ( acc. fem. sc. partem), on two sides, i. e. twofold, double, in two ways, in two parts, in two places, twice, etc. (class.):

    ut dispertirem obsonium hic bifariam,

    Plaut. Aul. 2, 4, 3:

    annus bifariam divisus,

    Varr. R. R. 2, 4, 14; Liv. 25, 32, 7; 41, 19, 8:

    bifariam quattuor perturbationes aequaliter distributae sunt,

    Cic. Tusc. 3, 11, 24:

    quam (inflexionem) bifariam contrarie simul procedentia efficiebat,

    id. Univ. 9:

    ita bifariam consules ingressi hostium fines,

    Liv. 3, 23, 7:

    gemina victoria duobus bifariam proeliis parta,

    id. 3, 63, 5:

    castra bifariam facta,

    id. 10, 21, 12; Dig. 38, 10, 4:

    bifariam laudatus est,

    Suet. Aug. 100: bifariam cum populo agi non potest, Messala ap. Gell. 13, 15, 8.—
    2.
    Trop. (rare): bifariam intellegere aliquid, in both ways or senses, Dig. 38, 10, 4, § 2; cf. App. Dogm. Plat. 3, p. 39, 16.—
    B.
    bĭfārĭes, doubly, Cassiod. de Or. 1 fin. p. 601 Garet.

    Lewis & Short latin dictionary > bifarius

  • 11 bipartītō or bipertītō

        bipartītō or bipertītō adv.    [bipartitus], in two parts, in two divisions, in two ways: classem distribuere: signa inferre, to attack in two divisions, Cs.: equites emissi, L.: ita bipartito fuerunt ut Tiberis interesset.

    Latin-English dictionary > bipartītō or bipertītō

  • 12 bicaps

    (gen.), bicapitis ADJ
    two-headed; with two summits; having two parts, two-fold

    Latin-English dictionary > bicaps

  • 13 bicips

    (gen.), bicipitis ADJ
    two-headed; with two summits; having two parts, two-fold

    Latin-English dictionary > bicips

  • 14 bicapites

    bĭceps, cĭpĭtis (old form bĭcĭpes, like ancipes for anceps, acc. to Prisc. p. 754 P.; bĭcepsŏs, Varr. L. L. 5, § 50 Müll.; bĭ-căpĭtes, dikephaloi, Gloss. Philox.), adj. [bis-caput].
    I.
    Having two heads, twoheaded (rare but class.): puella nata biceps, * Cic. Div. 1, 53, 121:

    puer,

    Liv. 41, 21, 12:

    porcus,

    id. 28, 11, 3:

    Janus,

    Ov. F. 1, 65; id. P. 4, 4, 23:

    serpens,

    Plin. 10, 62, 82, § 169:

    partus,

    Tac. A. 15, 47:

    gladius,

    with two edges, Vulg. Prov. 5, 4.— Poet., of mountains, with two summits:

    Parnasus,

    Ov. M. 2, 221; cf. id. ib. 1, 316; Luc. 5, 72; Pers. prol. 2.—
    II.
    Trop., divided into two parts: bicipitem civitatem fecit, discordiarum civilium fontem, Varr. ap. Non. p. 454, 23; Flor. 3, 17, 3:

    argumentum,

    i. e. a dilemma, App. Flor. 4, n. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > bicapites

  • 15 biceps

    bĭceps, cĭpĭtis (old form bĭcĭpes, like ancipes for anceps, acc. to Prisc. p. 754 P.; bĭcepsŏs, Varr. L. L. 5, § 50 Müll.; bĭ-căpĭtes, dikephaloi, Gloss. Philox.), adj. [bis-caput].
    I.
    Having two heads, twoheaded (rare but class.): puella nata biceps, * Cic. Div. 1, 53, 121:

    puer,

    Liv. 41, 21, 12:

    porcus,

    id. 28, 11, 3:

    Janus,

    Ov. F. 1, 65; id. P. 4, 4, 23:

    serpens,

    Plin. 10, 62, 82, § 169:

    partus,

    Tac. A. 15, 47:

    gladius,

    with two edges, Vulg. Prov. 5, 4.— Poet., of mountains, with two summits:

    Parnasus,

    Ov. M. 2, 221; cf. id. ib. 1, 316; Luc. 5, 72; Pers. prol. 2.—
    II.
    Trop., divided into two parts: bicipitem civitatem fecit, discordiarum civilium fontem, Varr. ap. Non. p. 454, 23; Flor. 3, 17, 3:

    argumentum,

    i. e. a dilemma, App. Flor. 4, n. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > biceps

  • 16 bicepsos

    bĭceps, cĭpĭtis (old form bĭcĭpes, like ancipes for anceps, acc. to Prisc. p. 754 P.; bĭcepsŏs, Varr. L. L. 5, § 50 Müll.; bĭ-căpĭtes, dikephaloi, Gloss. Philox.), adj. [bis-caput].
    I.
    Having two heads, twoheaded (rare but class.): puella nata biceps, * Cic. Div. 1, 53, 121:

    puer,

    Liv. 41, 21, 12:

    porcus,

    id. 28, 11, 3:

    Janus,

    Ov. F. 1, 65; id. P. 4, 4, 23:

    serpens,

    Plin. 10, 62, 82, § 169:

    partus,

    Tac. A. 15, 47:

    gladius,

    with two edges, Vulg. Prov. 5, 4.— Poet., of mountains, with two summits:

    Parnasus,

    Ov. M. 2, 221; cf. id. ib. 1, 316; Luc. 5, 72; Pers. prol. 2.—
    II.
    Trop., divided into two parts: bicipitem civitatem fecit, discordiarum civilium fontem, Varr. ap. Non. p. 454, 23; Flor. 3, 17, 3:

    argumentum,

    i. e. a dilemma, App. Flor. 4, n. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > bicepsos

  • 17 bicipes

    bĭceps, cĭpĭtis (old form bĭcĭpes, like ancipes for anceps, acc. to Prisc. p. 754 P.; bĭcepsŏs, Varr. L. L. 5, § 50 Müll.; bĭ-căpĭtes, dikephaloi, Gloss. Philox.), adj. [bis-caput].
    I.
    Having two heads, twoheaded (rare but class.): puella nata biceps, * Cic. Div. 1, 53, 121:

    puer,

    Liv. 41, 21, 12:

    porcus,

    id. 28, 11, 3:

    Janus,

    Ov. F. 1, 65; id. P. 4, 4, 23:

    serpens,

    Plin. 10, 62, 82, § 169:

    partus,

    Tac. A. 15, 47:

    gladius,

    with two edges, Vulg. Prov. 5, 4.— Poet., of mountains, with two summits:

    Parnasus,

    Ov. M. 2, 221; cf. id. ib. 1, 316; Luc. 5, 72; Pers. prol. 2.—
    II.
    Trop., divided into two parts: bicipitem civitatem fecit, discordiarum civilium fontem, Varr. ap. Non. p. 454, 23; Flor. 3, 17, 3:

    argumentum,

    i. e. a dilemma, App. Flor. 4, n. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > bicipes

  • 18 divido

    dī-vĭdo, vīsi, vīsum, 3 ( perf. sync. divisse, Hor. S. 2, 3, 169), v. a. [root vidh-, to part, split; Sanscr. vidhyati, to penetrate, whence vidhava; Lat. vidua].
    I.
    To force asunder, part, separate, divide (very freq. and class.; cf.: distribuo, dispertio; findo, scindo, dirimo, divello, separo, sejungo, segrego, secerno).
    A.
    Lit.: Europam Libyamque rapax ubi dividit unda, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 20; and id. N. D. 3, 10:

    discludere mundum membraque dividere,

    Lucr. 5, 440; cf.:

    si omne animal secari ac dividi potest, nullum est eorum individuum,

    Cic. N. D. 3, 12:

    crassum aërem,

    id. Tusc. 1, 19 fin. (with perrumpere); cf.

    nubila,

    Hor. C. 1, 34, 6:

    muros,

    to break through, Verg. A. 2, 234:

    marmor cuneis,

    to split, Plin. 36, 5, 4, § 14; cf.:

    hunc medium securi,

    Hor. S. 1, 1, 100:

    mediam frontem ferro,

    Verg. A. 9, 751; also simply, insulam, for to divide into two parts, Liv. 24, 6.— Poet.:

    vagam caelo volucrem,

    i. e. to cleave, to shoot, Sil. 2, 90:

    sol... in partes non aequas dividit orbem,

    Lucr. 5, 683;

    so Galliam in partes tres,

    Caes. B. G. 1, 1:

    vicum in duas partes flumine,

    id. ib. 3, 1, 6:

    civitatem Helvetiam in quatuor pagos,

    id. ib. 1, 12, 4:

    populum unum in duas partes,

    Cic. Rep. 1, 19; cf. Caes. B. G. 7, 32, 5; id. B. C. 1, 35, 3:

    divisi in factiones,

    Suet. Ner. 20 et saep.—
    2.
    Transf.
    a.
    For distribuere, to divide among several, to distribute, apportion:

    praedam,

    Plaut. Rud. 4, 3, 72:

    argentum,

    id. Aul. 2, 2, 3:

    pecudes et agros,

    Lucr. 5, 1109; cf.

    agros,

    Cic. Rep. 2, 18:

    agrum viritim,

    id. Brut. 14, 57; cf.:

    bona viritim,

    id. Tusc. 3, 20, 48:

    munera, vestem, aurum, etc.,

    Suet. Aug. 7 et saep.:

    nummos in viros,

    Plaut. Aul. 1, 2, 30:

    Thracia in Rhoemetalcen inque liberos Cotyis dividitur,

    Tac. A. 2, 67; cf. id. ib. 3, 38. So of distributing troops in any place:

    equitatum in omnes partes,

    Caes. B. G. 6, 43, 4:

    exercitum omnem passim in civitates,

    Liv. 28, 2; cf. id. 6, 3 fin.:

    Romanos in custodiam civitatium,

    id. 43, 19; cf. id. 37, 45 fin.; cf.

    also: conjuratos municipatim,

    Suet. Caes. 14:

    agros viritim civibus,

    Cic. Rep. 2, 14; so with dat. (most freq.):

    agrum sordidissimo cuique,

    Liv. 1, 47; cf. id. 34, 32; Suet. Caes. 20 et saep.:

    tabellas toti Italiae,

    Cic. Sull. 15:

    praedam militibus,

    Sall. J. 91, 6:

    loca praefectis,

    Liv. 25, 30:

    duo praedia natis duobus,

    Hor. S. 2, 3, 169:

    oscula nulli,

    id. C. 1, 36, 6 et saep.; cf.

    in double construction: divisit in singulos milites trecenos aeris, duplex centurionibus, triplex equiti,

    Liv. 40, 59:

    inter participes praedam,

    Plaut. Pers. 5, 1, 5; so,

    inter se,

    id. Poen. 3, 5, 30; Nep. Thras. 1 fin.:

    per populum fumantia (liba),

    Ov. F. 3, 672; so,

    agros per veteranos,

    Suet. Dom. 9:

    dimidiam partem cum aliquo,

    Plaut. Aul. 4, 10, 37; so id. Am. 5, 1, 73; id. Stich. 5, 4, 15:

    praemia mecum,

    Ov. F. 4, 887.— Absol.:

    non divides (with dispertire),

    Plaut. Aul. 2, 4, 4; so Liv. 44, 45; Ov. M. 13, 102 al.—
    b.
    In mercant. lang. like distrahere and divendere, to sell piecemeal, in parcels, to retail, Suet. Caes. 54; id. Ner. 26.—
    c.
    In mal. part., Plaut. Aul. 2, 4, 4 Wagner; 7; cf. Petr. 11 Büch.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen.:

    bona tripartito,

    Cic. Tusc. 5, 13 fin.:

    annum ex aequo,

    Ov. M. 5, 565:

    horas (bucina),

    Luc. 2, 689:

    tempora curarum remissionumque,

    Tac. Agr. 9:

    dignitatem ordinum,

    id. A. 13, 27:

    et explanare ambigua,

    Cic. Or. 32 fin.:

    idem genus universum in species certas partietur et dividet,

    id. ib. 33, 117; cf.

    of logical or rhet. division,

    id. Fin. 2, 9, 28; Quint. 3, 6, 37 et saep.: verba, to divide at the end of the line, Suet. Aug. 87:

    nos alio mentes, alio divisimus aures,

    Cat. 62, 15; cf.:

    animum nunc huc celerem, nunc dividit illuc,

    Verg. A. 4, 285.—
    2.
    In partic.
    a.
    Sententiam, polit. t. t., to divide the question, i. e. to take the vote separately upon the several parts of a motion or proposition:

    divisa sententia est postulante nescio quo,

    Cic. Mil. 6, 14; id. Fam. 1, 2; Plin. Ep. 8, 14, 15; Sen. Ep. 21; id. Vit. Beat. 3. The expression used in requiring this was DIVIDE, Ascon. Cic. Mil. 6, 14.—
    b.
    (Acc. to A. 2. a.) To distribute, apportion:

    sic belli rationem esse divisam, ut, etc.,

    Caes. B. C. 3, 17, 3:

    haec temporibus,

    Ter. And. 3, 1, 18;

    Just. Praef. § 3: ea (negotia) divisa hoc modo dicebantur, etc.,

    Sall. C. 43, 2.—
    c.
    Pregn., to break up, dissolve, destroy = dissolvere:

    nostrum concentum,

    Hor. Ep. 1, 14, 31:

    ira fuit capitalis ut ultima divideret mors,

    id. S. 1, 7, 13:

    dividitur ferro regnum,

    Luc. 1, 109; cf.:

    dividimus muros, et moenia pandimus urbis,

    Verg. A. 2, 234.—
    d.
    To accompany, i. e. to share upon an instrument a song sung by a voice:

    grata feminis Imbelli cithara carmina divides,

    Hor. C. 1, 15, 15.
    II.
    To divide, separate, part from; to remove from (class.).
    A.
    Lit.:

    flumen Rhenus agrum Helvetium a Germanis dividit... flumen Rhodanus provinciam nostram ab Helvetiis dividit,

    Caes. B. G. 1, 2, 3; 1, 8, 1; 5, 11, 9:

    Macedoniam a Thessalia,

    id. B. C. 3, 36, 3:

    Gallos ab Aquitanis,

    id. B. G. 1, 1, 2 al.:

    tota cervice desecta, divisa a corpore capita,

    Liv. 31, 34, 4:

    populum distribuit in quinque classes, senioresque a junioribus divisit,

    Cic. Rep. 2, 22:

    tam multa illa meo divisast milia lecto, Quantum, etc.,

    Prop. 1, 12, 3; cf.:

    dextras miseris complexibus,

    Stat. Th. 3, 166:

    tuis toto dividor orbe rogis,

    Ov. Pont. 1, 9, 48:

    dividor (sc.: ab uxore) haud aliter, quam si mea membra relinquam,

    Ov. Tr. 1, 3, 73; cf. Prop. 1, 12, 10:

    (Italiam) Longa procul longis via dividit invia terris,

    separates, keeps distant, Verg. A. 3, 383; cf. id. ib. 12, 45:

    discedite a contactu ac dividite turbidos,

    Tac. A. 1, 43 fin.
    B.
    Trop., to separate, distinguish:

    legem bonam a mala,

    Cic. Leg. 1, 16, 44:

    defensionem (opp. se comitem exitii promittebat),

    Tac. A. 3, 15. —
    2.
    Transf., for distinguere (II.), to distinguish, decorate, adorn (very rare):

    qualis gemma micat, fulvum quae dividit aurum,

    Verg. A. 10, 134:

    scutulis dividere,

    Plin. 8, 48, 74, § 196.—Hence, dīvīsus, a, um, P. a., divided, separated:

    divisior,

    Lucr. 4, 962.— Adv.
    (α).
    dīvīse, distinctly, separately, Gell. 1, 22, 16; 7, 2 fin.; Tert. Carn. Chr. 13.—
    (β).
    dīvīsim, separately, Hier. Ep. 100, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > divido

  • 19 biformatus

    biformata, biformatum ADJ
    of double form, two formed; consisting of two parts/forms

    Latin-English dictionary > biformatus

  • 20 bipartito

    I
    in two parts/divisions/ways/directions
    II
    twofold division; dividing in two, split

    Latin-English dictionary > bipartito

См. также в других словарях:

  • Two — (t[=oo]), a. [OE. two, twa, properly fem. & neut., twei, twein, tweien, properly masc. (whence E. twain), AS. tw[=a], fem. & neut., tw[=e]gen, masc., t[=u], neut.; akin to OFries. tw[=e]ne, masc., tw[=a], fem. & neut., OS. tw[=e]ne, masc., tw[=a] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • two — [to͞o] adj. [ME two, tu < OE twa, fem. & neut., tu, neut., akin to Ger zwei < IE base * dwōu , two > L duo, two, Gr duo, Sans dvau] totaling one more than one n. 1. the cardinal number between one and three; 2; II 2. any two people or… …   English World dictionary

  • two sides of the same coin — phrase two different aspects of the same situation Thesaurus: oppositesynonym Main entry: coin * * * two sides of the same coin : two things that are regarded as two parts of the same thing These problems may seem unrelated but they are re …   Useful english dictionary

  • two-piece — two pieces also two piece 1) ADJ: ADJ n You can use two piece to describe something, especially a set of clothing, that is in two parts. She was wearing a simple light grey two piece suit. ...a two piece bathing suit. ...a two piece telescopic… …   English dictionary

  • two-piece — two′ piece′ adj. 1) having or consisting of two parts or pieces, esp. two matching pieces of a clothing ensemble 2) clo Also, two′ piec′er. a two piece garment • Etymology: 1905–10 …   From formal English to slang

  • two|fold — «TOO FOHLD», adjective, adverb. –adj. 1. two times as much or as many; twice as great; double. 2. having two parts; dual: »a twofold shipment, part coming now and the rest later. –adv. two times as much or as many; doubly …   Useful english dictionary

  • Two-forked — a. Divided into two parts, somewhat after the manner of a fork; dichotomous. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Parts-per notation — One part per trillion (1 ppt) is a proportion equivalent to one twentieth of a drop of water diluted into an Olympic size swimming pool. In science and engineering, the parts per notation is a set of pseudo units to describe small values of… …   Wikipedia

  • Two Ladies — NOTOC In Ancient Egyptian texts, Two Ladies is a religious euphemism for Wadjet and Nekhbet, the deities who were the patrons of the Ancient Egyptians and worshiped by all after the unification of its two parts, Lower Egypt, and Upper Egypt. When …   Wikipedia

  • Two Witnesses — In Christian eschatology, the Two Witnesses are two individuals, concepts or corporate beings described in chapter 11 of the Book of Revelation in the events leading up to the second coming of Christ.] The images, symbolism, and allegorical… …   Wikipedia

  • Two Generals' Problem — In computing, the Two Generals Problem is a thought experiment meant to illustrate the pitfalls and design challenges of attempting to coordinate an action by communicating over an unreliable link. It is related to the more general Byzantine… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»